SAHİH-İ İBN-İ HİBBAN Zvd

BABLAR    KONULAR  -  NUMARALAR

NÜBÜVVET ALAMETLERİ

<< 1142 >>

DEVAM: 2- Hz. Adem Babamız

 

(:-2082-:) Ebu Hureyre, Resulullah Sallallahu Aleyhi ve Sellem'in şöyle buyurduğunu bildirir:

 

Yüce Allah Hz. Adem'i yarattığı zaman ona (ruhu) üfledi ve Adem aksırıp: "el-Hamdu lillah" deyip Allah'ın izniyle Allah'a hamd etti. Rabbi de ona: "Yerhamukellah ey Adem! O meleklerin - veya oturan bir grup meleğin- yanına git ve onlara selam ver" buyurdu. Adem onlara:

 

"Allah'ın selamı üzerinize olsun" dedi ve melekler: "Allah'ın selamı ve rahmeti senin üzerine olsun" karşılığını verdiler. Sonra Adem, Rabbine döndü ve Rabbi ona:

 

"Bu, senin ve zürriyetinin selam şeklidir" buyurdu. Yüce Allah iki eli kapalı bir şekilde iken Adem'e:

 

"İstediğini seç" buyurdu. Adem:

 

"Rabbimin sağ elini seçtim. Bununla birlikte Rabbimin iki eli de sağdır ve mübarektir" dedi. Sonra Yüce Allah ellerini açtı. ellerinin içinde Adem ve zürriyeti vardı. Adem:

 

"Ey Rabbim! Bunlar nedir?" deyince, Yüce Allah:

 

"Bunlar senin zürriyetindir" buyurdu. Hz. Adem, her birinin ömrünün gözleri içinde yazılı olduğunu gördü. Onların içinde aydın birinin -veya en aydınlarının ömrünün sadece kırk yıl olduğunu görünce:

 

"Ey Rabbim! Bu kimdir?" diye sordu. Yüce Allah: "Bu, oğlun Davud' dur" buyurdu. Allah Davud'un ömrünü kırk yıl olarak yazmıştı. Hz. Adem:

 

"Ey Rabbim! Onun ömrünü uzat" dedi. Yüce Allah: "Onun ömrünü bu şekilde yazdım" buyurunca, Adem:

 

"Ben ömrümden ona altmış yıl verdim" dedi. Yüce Allah: "Sen bilirsin, Cennet'e gir" buyurdu. Bunun üzerine Adem, Allah'ın dilediğince Cennette ikamet etti ve sonra oradan (dünyaya) indirildi. Adem daha yaşayacağını hesab ederken ölüm meleği kendisine geldi. Adem ona:

 

"Acele ettin. Bana bin yıl (ömür) yazılmıştı" deyince: "Evet! Ancak sen altmış yılını oğlun Davud'a  vermiştin" dedi. Adem inkar etti, zürriyeti de inkar etti. Adem unuttu, zürriyeti de unuttu. O zaman yazıya geçirmek ve şaIıitlik emrolundu.

 

- - -

İsnadı sahihtir. Hadisi İbn Hibban, İhsan 8/14, 16 (6134), İbn Huzeyme, Tevhld (s. 67, 68), Hakim (1/64) ve Beyhaki, el-Esma ve's-Sifat (s. 324)